Meşru savunmaya ilişkin çalışmaların başlangıcında veya içeriğinde, bu kurumun ne  kadar kadim ve evrensel olduğunu belirtmek için CICERO’ya yapılan atıfla (Oration in  Defence of Milo, 10) genellikle şu veya benzeri ifadelere yer verilir: “Meşru savunmanın  geçmişi, insanlık tarihi kadar eskidir. Bu bağlamda meşru savunma, insan tarafından oluşturulan  bir kurum olmayıp; hukuk, bu kurumu kendi doğasından alıp yasalaştırmıştır”. Bu  kurumun insanın doğasına ait olduğu ve saldırı altındaki kişinin içten gelen bir dürtünün  etkisiyle saldırıyı püskürtmeye çalıştığı dikkate alındığında, ileri sürülen bu düşünce makul  ve mantıklı görünmektedir. Bununla birlikte dikkati çeken husus, bu kadar eskiye  dayanan bu kurumun hala kapsamı ve unsurlarıyla tam olarak oturmadığının görülmesidir.

İnsanın doğasında olan savunma güdüsünden kaynaklı olarak hemen herkesin fikir  sahibi olduğu bu kurum, ceza hukukunun en bilinen kurumlarından biridir. Onun bu özelliği,  kapsamının belirlenmesi zorunluluğunu da beraberinde getirmekte olup; izlenen suç  politikası temelinde bu kurumun kapsamının belirlenmesi gerekmektedir. Bu bağlamda  meşru savunma kurumu, bu kurumun özellikleri ve kapsamı bu çalışmanın konusunu  teşkil etmektedir.

Bu çalışmanın amacı, meşru savunma kurumunu tüm detayları ile mukayeseli bir biçimde  ele almaktır. Bu amaç doğrultusunda bu çalışmada; hem Türk hukukunda hem de  karşılaştırmalı hukukta bu kurumun ele alınış biçimine ve tartışılan hususlara, bu hususlara  ilişkin değerlendirmelere, uygulamanın bu kurumu ve tartışılan hususları ne şekilde ele  aldığına, ulaştığı çözümlerde isabet bulunup bulunmadığına, mevcut düzenlemelerin tartışılan  sorunların çözümünde yeterli olup olmadığına, değişiklik ya da ilave düzenlemeler  yapılmasının gerekip gerekmediğine ve bu doğrultuda düzenleme önerilerine yer verilecektir.