Gelo ji bo xwendevanên li pey tehm û çêja xwendinên hêja, danîna sînorên asê ên cureyên wêjeyî têrî sînordarkirina hêza baskên xeyalên xwendevanan jî dike? Bîranîn û Serhatîyên Elîyê Evdilrehman ji binî de wateya vê pirsê pûç dike. Bala xwendevan ji navandina bîranîn-çîrok, çîrok-bîranîn ango tenê bîranîn û tenê çîrokê bi wê detir dibe. Ew bi hostetî û hestîyarîya dilsozane metnên ku tehm û çêja di metnên çîrok û bîranînên nivîskarên hêja ên Rûsan de hene, di ferhenga hêmayî a xwendevanên Kurd de jî dihêle. Çi ku bi van metnên têr û tijî xwendevan bi xwe re, di nava trajedîjîyana takekesane ên li paş çeperên Artêşa Sor qewimîne, çetinîya şerê bi faşîzma Hîtler re, êşa dayikên ku lawên xwe di vî şerî de winda kirine, evîndarên dilsoz û xemgîn mane, dostanî û hevaltîyên di zarokatîyê de qewimîne; bi hêjabûneke ku bêyî hewsengîya di nava metnê de xera bike bi xwedevan dide hîskirin. Ger xwendevan bixwaze van metnan li kêleka metnên nivîskarekî Rûs ê diltenik, hoste û jêhatî, bi serbilindîya Kurdekî deyne dê ew nivîskar ji bilî Andrey Platonov ne kesekî din be.