Ekolojiyi, çevre meselesini politik bir mesele olarak almanın önünde büyük düşünsel engeller var. Öncelikle. naif bir meşgale sayılması, `çiçek böcek muhabbei` dıye küçümsenmesi. Sonra, teknik bir uzmanlık alanı sayılması. Bunlarla beraber, steril bır lobicilığin, gönüllü hayır-hasenat faaliyetinin dar çerçevesine sıkışması.

Ekolojiyı araçsallaştıarak politize etme girişimlerini de engeller arasında saymalı aslında. Faşizmi-Nazizm bile ekolojiye el koymaya çalışmaktan geri durmadı. Elınizdeki kitapta böylesi "istısmarlar da ele alınıyor. Ama yanlış anlasılmasın: ekolojıyi bütün politik akımlardan yalıtılmış, kendine mahsus bir alemde yaşıyormuş gibi tasarlayamayız. Politik bır ekoloji, hem ekolojiyı kendi sorunsalı içinden politize etmeyi başaran, hem de bu sorunsalın evrensel politik davalarla alış verişini kuran bir zemine oturabılmeli.

Elinızdeki derleme, işte bu bakış açısının zenginlik ve enerjisini taşıyor. Ekolojinin sosyalizmle, feminızmle anarşizrnle, liberalızmle, muhafazakarlıkla, demin andık, faşizmle eklemlenmesinin düşünsel deneyimleri arzalarıyla beraber- tartışılıyor kitaptaki yazılarda. Politik ekolojizmin özgün ekolleri olan derin ekoloji, tinsel ekoloji ve Blookchin`in toplumsal ekolojisi ayrıca konu ediliyor.

Karamsar bir kıyametçiliğin de, naif bır apolitizmin de, idare-i maslahatçılığın da ufuklarını aşacak. Gerçekten hayati önemdeki sorunlara çözüm ve poliikaya ruh getirecek bir ekolojizm için...