Sürgünlüğü, daha doğrusu ilk başta zorunlu, sonradan gönüllü sürgünlüğü, ait olma duygusunu irdelemesie yardımcı olacaltı. Sığındığı liman Türkçe`ydi. Kendi deyimiyle, yazar yazdığı dile aitti. Edebiyatın açılan yelpazesinde iki kavram beni Nedim Gürsel`in yazılarına yönlendirdi: yalnızlık ve kentler. (...) Öyle romanlar, öyle öyküler vardır ki, kahramanıyla örtüşürsünüz. Fiziksel özellikleri, karakterleri sizin izdüşümünüzdür. Bir de yazdıklarıyla sizi o kente aşık eden yazarlar vardr, kadınlar anlattığı kentle bütünleşir. Nedim Gürsel benim için ikinci bölümdeki yazarlar sıralamasına giriyor. Çünkü onun öyküleri betimlemeye dayanır. Farkında olmadan o kentin bulvarlarında dolaşırsınız. Nehirlerinde tanıdık bir yüzü, sevgiliyi ararsınız boşuna..."