Türkiye’de birbirinden farklı özlemlerle sahip yurttaşların uzun zamandır hasretle *yeni ve iyi bir anayasa* beklediğini kolayca tahmin edebiliriz. Oysa kendini anayasa meselesinin muhatabı sayan her türden okur-yazar kitlesinin genelinde anayasa ve anayasa düzeni diyebileceğimiz temel kavramlar hakkında sağlam bir görüşe rastlamak son derece zordur. Buna rağmen hemen herkes kuvvetli bir nida ile *yeni* ve *çok iyi* bir anayasa talep etmektedir.  Dahası  *yeni* bir anayasanın hepimize birden nasıl *çok iyi* geleceği bilemeden yapılmaktadır bu.

Öte yandan yenisini yapabilmek için herkesin çırpındığı yeni anayasacılığı kavramak için gerekli olan analitik bakışın gerektirdiği ciddiyet ve donanımdan büyük ölçüde yoksun durumdayız. İlknur Türe, Yeni Anayasacılık: Neoliberalizmin Hukuku adlı kitabında, meseleye çok farklı bir cepheden, dünyadaki yaygın yeni anayasacılık ile neoliberal dalga arasındaki ilişkiden bakarak zihinlerimizdeki yerleşik kalıplara kritik bir muhalefet şerhi düşüyor. Eser, yeni anayasacılığa zemin hazırlayan yeni-sömürgecilik, yeni ulus icatları, meşruluk, neoliberal değerler, yağma ve sermaye hareketlerine dair kapsamlı tartışmalar sunuyor.
Yeni Anayasacılık: Neoliberalizmin Hukuku, anayasa gibi *üst* bir hukuki belge olmanın ötesinde kendiliğinden sanki *biz*i ve bizim gibileri kurtaracak sihirli çare olarak mistik anlamlar yüklenen yeni anayasacılığın yükselişini kavramak isteyenler için yerleşik söylemin bayat havasını taptaze bir havayla dağıtan bir kitap.