Yargıladığımız ya da algıladığımız her duygu biziz aslında.

Bir başkasının bu duyguları özgürce ya da genelin tabiriyle pervasızca adeta gözümüzün içine sokarcasına yaşamasıdır bizi en çok rahatsız eden. Çünkü biz genelde tepki görmemek adına bu duygularımızı her zaman bastırırız yahut bastırmaya çalışırız. Çünkü bize öğretilen davranış modelinde doğru olan budur. Biz bütün bu saydığımız ve yargıladığımız niteliklere sahip olmasaydık onu bir başkasında gördüğümüzde tanıyamazdık. Biz birbirimizin aynasıyız/aynısıyız. Hani şu benliğimizin en derinlerine gömüp unuttuğumuz yanlarımızı, bizi daha güçlü kılması için gün yüzüne çıkarıp yüzleşmeliyiz onunla. Kabul edilmeyen her özelliğimizin yargılandığını fark etmem ile başladı her şey. Ama ben başkaları tarafından kabul görmese dahi bütün olumsuz yanlarımla barıştım.Fakat onları benliğimde asla şımartmadım.