“Nasıl beşerî yasanın temel amacı insanla insan arasında ünsiyet kurmaksa, İlahî yasanın temel amacı da insanla Tanrı arasında ünsiyet kurmaktır. Sevginin nedeni benzerliktir. ‘Her canlı benzerini sever’. İnsan iyi olmadıkça, en yüksek iyi olan Tanrı’yla ünsiyet kurması mümkün değildir”.
Bu eser Thomas Aquinas’ın Aristoteles felsefesi ile Hıristiyan öğretisini bir araya getiren başyapıtı Summa Theologica’nın hukuka taalluk eden bölümlerinin çevirisidir.
Hukuktan kaynaklanan yükümlülüklerin ahlaki kökleri nelerdir? Yasa koyucu, insanların vicdanlarını hangi yetkiyle bağlar? Yönetenin kudretinin sınırları nelerdir? Thomas Aquinas bir yandan bu ve benzeri soruların cevaplarını arıyor, diğer yandansa hukukun doğasına ilişkin skolastik felsefe içinde bir çözümleme sunuyor.