Videofelsefe, Maurizio Lazzarato’nun çağdaş kapitalizmde öznellik üretiminin koşulları üzerine halen sürdürdüğü çalışmalarıyla birlikte okunması gereken bir temel metin niteliği taşır. Çünkü videofelsefe, yalnızca videonun bir felsefesi değil, video ve dijital teknolojilerin ördüğü günümüz dünyası için bir zaman ontolojisidir de. Esas öğesi görüntü değil zaman olan video, varlığı gerçek ve imaj olarak ikiye bölen bütün bir temsil kuramını sekteye uğratır. Video sayesinde, imaj artık zamanın bir temsili yerine bizzat varlığın dokusu, toplumsal zamanın üretimi olarak düşünülebilecektir. Öyleyse dünyanın sürelerine müdahale edebilmek için zamanı kullanabilme kapasitesi olarak imaj, temsil felsefesinin varsaydığından daha fazla gerçeklik ve daha fazla yaratıcılık içerir. Çağdaş kapitalizmin hem nesnesi hem de öznesi işte bu daha fazla gerçeklik ve yaratıcılıktır. Öznellik üretimi üzerine tüm mücadele tam burada, zaman sentezlerinin bir ürünü olan algı, duyum ve bellek üzerinde verilmektedir. Videofelsefe, yaşam zamanını değerlenmeye tabi kılan çağdaş kapitalizm için bir ilk felsefedir. Bu ilk felsefe, öznelliğin ve dünyanın üretimine katılan kuvvetlerin bir analizi için, Bergson’un zaman ontolojisi, Nietzsche’nin beden kuramı, Deleuze ve Guattari’nin kapitalizm eleştirisi ve Vertov’un kapitalist imaj üretiminin karşısına çıkardığı sine-göz savaş makinesini bir araya getirir.