Coğrafyası, topografyası, iklimi, denizi, folkloru, fıkraları ve insanıyla birlikte Trabzon, tarihsel süreçte adından farklılıklar diyarı olarak söz ettirmiş bir şehirdir. Bu özelliğiyle Trabzon, bir söylem olarak anlatılan kentler içinde her zaman kendine özgü bir yere sahip olmuş; bireysel ve toplumsal refleksleri anlaşılmaya muhtaç bir durum arz etmiştir. Bu konumu, ona yönelik aidiyet biçimlerinin de istisnailiğini üretmiştir. Bu bağlamda son dönemlerde dikkat çeken önemli söylemlerden biri, Bize Her Yer Trabzon’dur. Ortaya çıkışı Trabzonspor’la ilgili olan ve genel olarak bize deplasman yok anlamını taşıyan bu söylem, bir süre sonra spor sloganını aşan bir kullanıma dönüşmüştür.

Bize Her Yer Trabzon söylemindeki dönüşümü irdeleyen bu çalışma, kuşatıcı bir betimleme gücü ve göçle yoğrulan Trabzonluluk kimliğinin kentle olan bağının, kolektif bellek ağı üzerinden korunmasını önceleyen yaklaşımı izah etmeyi amaçlamıştır. Saha çalışmasından hareketle, söz konusu söylemin Trabzon’da yaşayanlar tarafından hangi anlamda kullanıldığı ve Trabzonluluk kimliğinin nasıl bir metaforla betimlendiği tespit edilmeye çalışılmıştır.