Birinci Dünya Savaşı yıllarında tifüs salgını;
“…Bu esnada bizim Erzurum’daki askerimizin hali içimize düşmüş olan tifüs (karahumma) hastalığıyla pek elim bir surete girdi. Hastanelerimizin eski mevcudundan başka günde hemen üç dört yüz nefer hekimlerin muayenesine muhtaç oluyordu. Bunlardan iki yüz iki yüz ellisinin hastaneye yatırılması lüzumu tahakkuk ediyordu. Ölümler o kadar çoğaldı ki, hastanelerde gasil ve tekfine memur olan imamlar, sabahtan akşama kadar hiç durmadan çalışıyorlarsa da, cenazeler bir taraftan mütemadiyen gelmekte olduğundan, yetiştirilemeyenler, odun kütüğü gibi birbirinin üzerine yığılarak sıra bekliyordu. Bir aralık kefenlik bez tedariki için dahi haylice zahmet çekildi. Hatta bazı cenazeler üzerindeki don ve gömleklerle gömüldü…”