Ziya Şakir, Sultan Abdülhamid’in Alâtini Köşkü’ne kapatıldığı günden itibaren hayatının son gününe kadar kendisine refakat eden Sermuhafız Rasim Bey, Yüzbaşı Salih Bey, Mülazım Naci Bey, Mülazım Mahmut Esat Bey, Musahip Nuri Ağa, Şöhrettin Ağa, Kahvecibaşı Ali Bey’lerin bazılarının tuttukları gündelik notları kendisine hediye ettiklerini, bazılarının da gördükleri işittikleri hadiseleri not ettirdiklerini belirtiyor. Ziya Şakir bu notları Sultan Abdülhamid’in özel doktoru Atıf Hüseyin’in 14 defterlik Hatıratıyla karşılaştırıyor ve hiçbir çelişki görmüyor.

Özellikle Sultan Abdülhamid’in Selanik’te yaşadığı yıllara ait bilgiler, Ziya Şakir`in yakın arkadaşı dostu Ali Fethi Bey`in -Ali Fethi Bey ki; Sultan Abdülhamid`i Selanik’e götüren, orada 113 gün beraber kalan ve daha sonra da İstanbul`a getiren kişidir- duyduklarını bizzat Sultan`ın ağzından yazarımıza aktardıklarıdır. Ancak yazarımız muhtemel ki zamanın (1930) siyasi şartları gereği Ali Fethi Bey`in ismini zikretmek istememiştir.

Bu eser, Sultan Abdülhamid’in hal’ edildikten sonraki günlük hayatını anlatmaktadır. Bunun yanı sıra Sultan Abdülhamid’in genel olarak hayata, tarihe, dini mevzulara, siyasete, kadına bakışını bizzat kendi ağzından muhataplarına söyledikleri, konuştukları, hissettikleri sevinç ve üzüntüleri ve benzeri pek çok hikâyeyi barındırmaktadır. Üstad Ziya Şakir ise bütün bu aktarılanlardan ve notlardan muhteşem bir eser vücuda getirmiştir.