Sonbahar külleri savrulur rüzgârda. Yalnızlık çöker bir eski hatırada. Sararmış yapraklar dökülür usulca. Hüzün bir iz bırakır solgun dünyada.
Dökülür yapraklar, rüzgârla savrulur. Sonbahar külleri hüzünle kavrulur. Bir zamanlar yeşil, şimdi solmuş dallar. Yalnızlık, hüznü sessizlik içinde karşılar.