Sultan II. Bayezid (1481-1512), babası Fatih Sultan Mehmed’in kendisine bıraktığı Osmanlı İmparatorluğu’nun siyasi haritasına Kara Boğdan (1484), İnebahtı, Modon, Koron, Navarin, Draç gibi ‘jeopolitik ve stratejik’ avantajı olan yerleri kattı (1499, 1500). İnşa ettiği muazzam donanma ile Venediklilerin Akdeniz’deki deniz gücü üstünlüğüne son vererek (1503), Kuzey Afrika yolunu Osmanlılara açtı.
Onun devrinde vuku bulan ve tarih kaynaklarında “küçük kıyamet” olarak geçen 1509 İstanbul Depremi, şehri yerle bir etti. Kısa zamanda yaralar sarıldı; şehir yeniden imar ve inşa edildi. 
Bayezid, âlim ve şair bir padişahtı. Felsefe ve tarih kitapları okumayı severdi. İlim, kültür, sanat çalışmalarını teşvik etti. Dil ve üslup bakımından Osmanlı tarihçiliğinde yeni ve parlak bir dönem başladı, daha sonraki tarihçilerin model aldıkları eserler yazıldı.
Bu monografi çalışmasının, selefi ile halefi iki fütuhatçı padişahın (Fatih-Yavuz) gölgelediği ‘Sultan II. Bayezid’in Saltanat Tablosu’nu, daha makul ve daha anlaşılabilir bir tabloya dönüştürmesi umuduyla...