Sosyal güvenlik açıkları 1990`larda belirliyor. Özellikle yaklaşık, hastalık ve işsizlik harcamaları sosyal güvenlik bütçelerini bozuyor. Bu konudaki finansman krizinin başlıca sebebi demografik değişimdir. Yaşlanma sağlık ve emeklilik harcamalarını arttırıyor.

Sosyal korumanun güvenliğin gelişmesi sosyal bütünleşme ve sosyal dayanışmayla ilişkilidir. Ancak, şimdilerde bu konu atrtışılıyor. Sosyal korumanın fonksiyonlarından birisi eşitsizliği azaltmaktır. Oysa, liberaller eşitsizliğin rekabeti desteklediğini ve ekonomik ajanları en iyi şeyleri yapmaya ittiğini öne sürüyorlar. Eşitsizliğin ekonomik ve sosyal sistemi daha etkin kıldığını ifade ediyorlar. Şu halde, onlara göre sosyal koruma önlemleri yararsızdır, hatta zararlıdır. Çünkü sosyal koruma, bundan yararlanan kişileri yardıme dilen kişi konumuna iter.

Sosyal korumanın yerindeliğini atrtışma konusu haline getiren gelişmelerden birisi de bireyselliğin güçlenmesidir. Bireysellik güçlenince yardımlaşma zayıflıyor. Diğer yandan, sosyal güvenliğin sosyal dışlanmayı, işsizliği ve eşitsizliği şiddetlendirdiği de iddia ediliyor. Keza, git gide daha karmaşık hale gelen düzenlemeler sebebiyle, bürokrasinin de sistemin etykinliğini azattığı savunuluyor. Dış rekabette güçlü olmak için düşük işgücü maliyetinden yararlanma baahnesiyle, sosyal koruma sistemlerinin etkinliği tartışılıyor.