Teknik bilgi, sanat, hukuk, filoloji, mali ve iktisadi bilgi... tüm bunlar Batı`da ticaret burjuvazisinin ve daha sonra giderek olgunlaşan sanayi toplumunun en temel ihtiyaçları olmuştu. Rönesans ve hümanizm bu ihtiyaçların karşılanmasına yönelik araştırmaların ve çalışmaların ufkunda yükseldi. Giderek daha kar­maşık hale gelen siyasi ve toplumsal örgütlenmede * insan * ve * eğitim * konuları en temel tartışmaların ve mücadelelerin odağı olurken, *Nasıl bir insan?* ve *Nasıl bir eğitim?* sorusu, toplumun geleceğini ve ideolojik angajmanların yönünü tayin etmesi bakımından başta devlet olmak üzere, toplumsal ve kültürel çevreler ile gruplar bu konuda oldukça has­sas davrandılar.

Türkiye`de de modernleşme hareketlerinin ve deği­şimlerin başlamasıyla birlikte Tanzimat, 2. Abdülhamid, 2. Meşrutiyet ve Cumhuriyet dönemlerinde eğitimle ilgili başlıca konuların, tartışmaların ve dü­şüncelerin ele alındığı bu kitap, eğitim sisteminin fi­nansmanından, Yeni Osmanlıların ilgilerine, disiplin ve cezalandırmadan engelli eğitimine, yurtdışına öğ­renci göndermeden Osmanlı`nın son ve Erken Cum­huriyet dönemlerinde değerler eğitimine ve amaçla­nan ideal insan tiplerine kadar çeşitli konularda Türk eğitim sisteminin bugünkü yapısının daha iyi anlaşıl­masına ciddi bir katkı sunmaktadır. Ve elbette kita­bın odağında Osmanlı’dan Cumhuriyet dönemine gelinceye dek sebebi her ne şekilde açıklanırsa açık­lansın ani kırılmalarla sürekli değişen, alt üst olan ve tıpkı bir meddücezir yaşayan eğitim sisteminin iç çelişkileri birbirinden farklı örneklerle gösteril­mektedir.