“Bu eser, Ariflerin Sırlarına dair âşık derviş Kaygusuz Sultan Baba’nın yalnızlık düşünceleridir.

Rahman ve Rahim Allah’ın adıyla başlayalım.

… Ben bir dervişim. Bu cihana geldim. Uyukladım. Düş gördüm sayıkladım. Düşümde her ne ki gördümse ve her neye erdimse bu kitap içinde yazdım. Âkillere sorun. Size bu düşün tabirin haber versin. Bu söz ne demek olduğun o bilir. Ârifler manasın söylesinler. Bir hoş ayân ve beyân eylesinler…”

“Benim cümle vücûd içindeki can

Benim küllî sıfat her dürlü erkân

Benim Leylî benim Mecnûn ki derler

Benim ol ki özüm özüme hâyran.”