Osmanlı Türkçesi, Batı Türkçesinin ilk evresi olan Eski Oğuz Türkçesi ile son evresi olan Türkiye Türkçesi arasındaki dönemdir. Bu dönemde edebȋ metinlerin yanı sıra edebȋ bir kaygı güdülmeksizin kaleme alınmış metinler de vardır.  Bunlardan biri de Osmanlı padişahlarının ve devlet adamlarının toplumsal sorunlara çözüm üretmek veya toplumsal düzeni sağlamak adına çeşitli konularda yazmış oldukları kânûnnâmelerdir. Kânûnî Sultân Süleymân dönemi kânûnnâmelerinden olan Kânûnnâme-i ǾOsmânȋ, Arapça ve Farsça unsurların yoğun olarak kullanıldığı Klasik Osmanlı Türkçesi döneminde kaleme alınmıştır. Bu bağlamda “İnceleme, Metin, Dizin ve Tıpkıbasım”dan oluşan Kânûnnâme-i ǾOsmânȋ adlı bu çalışma, farklı alanlarda yazılmış olan metinlerin, yazıldığı dönemin dil özelliklerini ne şekilde yansıttığını, Türkçenin söz varlığına sağladığı katkıyı ve birer saray dili örneklerinden olan kânûnnâmelerde kullanılan yabancı sözcüklerin yanında Türkçenin de ne derece yer aldığını görmek açısından önemlidir.