Tarih boyunca sürekli olarak gündemde olan işkence ve kötü muamele yasağı, özellikle sorgulama ve cezalandırma yöntemi olarak sıkça kullanılmıştır. Bir kimseye maddi ve manevi olarak yapılan eziyet anlamına gelen işkence; ulusal ve uluslararası boyutta önemli bir insanlık suçu olma özelliğini sürdürmektedir. İşkence ve kötü muamele yasağı, insan onurunun maruz kalabileceği en ağır temel hak ihlallerindendir. Bu nedenle ulusal ve uluslararası hukukta işkence ve kötü muameleyi meşru gösteren hiçbir kanun maddesi yoktur.

Kitabın ana hedefi, Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi (AİHM) kararlarında belirtildiği gibi Türkiye’nin sistematik şekilde işkence ve kötü muamele yasağını ihlal eden bir ülke olduğu izlenimini ortadan kaldırmaktır. Türkiye AİHM kararlarına göre işkence ve kötü muamele yasağını en çok ihlal eden ülkelerin başında geliyor. Türkiye 1953 - 2016 tarihleri arasında 29 kez işkenceden mahkum olmuştur. Rusya 45 işkence ihlali ile birinci sırada yer alırken, 12 işkence ihlali ile de Ukrayna üçüncü sırada yer almaktadır. Mahkemenin bu tarihler arasında kötü muamele ile mahkum ettiği ilk üç devlet arasında; 454 ihlal kararı ile Rusya birinci, 338 ihlal kararı ile Türkiye ikinci, 132 ihlal kararı ile Romanya üçüncü sırada yer almaktadır. Türk hukukunda, işkence ve kötü muamele konusunda mevzuatta yer alan hükümlerin oldukça yeterli ve başarılı olduğu söylenebilir. Ancak mevzuattaki bu hüküm ve cezaların uygulanması konusunda bazı sıkıntılar yaşanmaktadır. İşte çalışmamız sonucunda yaşanan bu sıkıntılar analiz edilerek, işkence ve kötü muamele ile mücadelede yeni ilkeler belirlenmiş ve faydalı olması ümidi ile bu kitapta toplanmıştır.