Haẕā Ḥüccetü’l-bürhān, dil özellikleri dikkate alındığında XVII. yüzyıl başlarında istinsah edildiği düşünülen dinî içerikli bir manzumedir. Allah, mān ve peygamber mucizesinin ele alındığı yazma eser gerek içeriği gerek dil özellikleri ile Türk dilinin ve kültürünün önemli örneklerinden biridir.

Çalışmamızın “Giriş” bölümünde konunun anlaşılmasını kolaylaştıracak kavramlar incelenmeye çalışılmış, eserin şekil ve muhteva özellikleri, dili ve üslubu hakkında bilgiler verilmiş ve eserin edebî yönü değerlendirilmeye çalışılmıştır.

“İnceleme” bölümünde ise eserin dil özelliklerini imla, ses bilgisi ve şekil bilgisi bakımından incelenmiştir. Eser Arapça ve Farsça dil hususiyetlerini de barındırmaktadır. Bu durum dikkate alınarak söz konusu özellikler, kendi tarafımızdan verilmiş olan numaralar gösterilerek metinden örneklerle değerlendirilmiştir.

“Metin” bölümü Ḥüccetü’l-bürhān’ın Diyanet İşleri Başkanlığı Kütüphanesi Yazma Eserler koleksiyonunda 002563-I demirbaş numarasıyla kayıtlı bulunan tek nüshasının metninden oluşmaktadır. Bu bölümde okuyucunun metne kolay ulaşmasını sağlamak için, varak numaraları vermenin yanı sıra, metindeki dörtlükler ve beyitler tek tek numaralandırılmıştır. Giriş ve İnceleme bölümlerinde metne yapılan atıflarda, dörtlük/beyit sayısını gösteren italik olarak verilen bu numaralar esas alınmıştır.

Çalışmamızın son bölümü “Dizin” kısmından oluşmaktadır. Dizin bölümünün başlangıcında, uygulanan yöntem hakkında gerekli açıklamalar yapılmıştır.