Özlü sözler, düşünen beyinler için gerçeğin izlerine tutulan fenerlerdir. Öte yanda, tutulan fenerin ışığında beliren izler hakkında yeteri kadar bilimsel kuşkuyla düşünmeyince, aynı özlü sözler bilinci gerçek dışılığa mıhlayan çiviler de olabilir...

Yazı, zamanı saklayan ve taşıyan insanlık bilincini görünür yapar. Yazmak, yürüyen zamana nakış atmaktır. Sözün yazılısı sadece geçmişten değil, gelecekten de bilgi saklar. Önce düşlemeli sonra düşten uzanıp düşünceye tutunmak ki işe yarar sanat olsun sözümüz. Özümden kotardığım deyişlerle birlikte, topladığım özdeyişler ve onlara iliştirdiğim özlü yorumlarımı ve mini deneme açımlarımı kitap olarak sunmaktayım. Gene de kimse başkasının bilinç feneriyle kendi yolunu aydınlatamaz. Biz başkalarının fenerlerinden anca kendi bilinç fenerimizi yakmaya ateş kaparız...

Okumak ve yazmak düşünceye ham madde çıkarım eylemidir. Okuduğumuzun ve yazdığımızın üzerine kafa yormazsak, biz sadece hammadde hamalı oluruz. İster okuyup yazarak ister yaşayıp deneyleyerek öğrensin; insan, edindiği bilgiyi akıl ve vicdan danışmanlığında irdeleyip kuşkucu sorguyla düşünerek, kısacası felsefe yaparak anca bilgelikten nasiplenir.

Felsefe yapmak, bilincin kendini bilme merakıyla hem kendini hem hayatı sorgulamasıdır...

“Felsefenin felsefesi, felsefenin felsefesinin felsefesiyle karıştırılmamalıdır.” Daniel Klein) (.Felsefe kavramının felsefesi yapılacaktır elbet amma oradan öte felsefenin felsefesinin felsefesini yapmak ciddiyetsizliktir.)