Evrim teorisi, kısaca, canlıların içinde yaşadıkları koşullara ve birbirlerine karşı verdikleri hayatta kalma ve üreme savaşından başarılı çıkmalarını sağlayan değişiklikler sonucu türsel olarak evrimleştiğini ileri sürer. Bu doğrultuda canlıların sadece fiziksel bakımdan değil, zihinsel ve davranışsal olarak da evrim geçirdiği varsayılır. Buna göre evrim teorisi açısından ahlak da doğal seçilimde hayatta kalmış sosyal adaptasyonlar olarak kabul edilir. Bu durum ahlakın farklı yaşam koşullarına göre hayatta kalmayı ve üremeyi sağlamak üzere uyarlanan birtakım davranışlar olduğu anlamına gelir. Öyle ki bu davranışlar doğal seçilim tarafından her zaman yeniden değerlendirilir ve çevre koşullarına göre değişikliğe uğrar. Dolayısıyla ahlaki davranışlar sürekli bir evrim içinde sayılır. O hâlde artık evrimsel ahlak ebedî ve değişmez yasalar değildir. Buna göre hayatta kalmak ve üremek için yapılabilecek her davranış evrimsel ahlakta meşrulaştırılabilir.