Sevgi sahiplenmez, sahiplenmek de istemez; sevgi sevgiyle yetinir.

Birbirinizi sevin ama sevginizi bağlamayın: Bırakın sevginiz ruhlarınızın kıyıları arasında kıpırdanan bir deniz gibi olsun.

Birbirinizin kupalarını doldurun ama tek bir kupadan içmeyin. Ekmeğinizi paylaşın, ama aynı lokmayı yemeyin.

Ermiş bulunduğu yerden gitme zamanının geldiğine karar vermiştir... kıyıdan açılmadan önce onu sevenlerle son bir kez sohbet eder... O konuştukça anlamını yitirmiş hayat anlam kazanır... onun sözcükleri ışık tanecikleri olup karanlıkta kalmış zihinlere dokunur... Yaşamın her noktasına dokunan sözcükleriyle sizin de yüreğiniz coşacak...