Ez di sala 1945an meha avrêlé roja sisiyan li gunde Qaricixé ku girêdayî bajarê semsûrê li dayika xwe bûme. Di nava malbata ku karûbarê wan cotkar bûn mezin bûm. Bav û dayika min ne xwe- dan xwendin û nivîsandin bûn, ne jî bê zimanê kurdî ti ziman zanibûn. Ciran û gun- diyê me hemi di wê rewşa tari de dijîn. Bi saya pêşbînî- ya bav û dayika min, ez di nava ev rewşa tarî de derketim.
Li beri pirtûka bi navî "Em û Ev-Bi Hev Re" heşt pirtûkê min din ji ha- tin weşîn. Dilê min bi wê pirtûkê du caran xweş bû. Bawer dikim ku bi vê pirtûkê wêjeya kurdî yê hîn dewlemend bibe. Ya din jî bi vê pirtûkê min bal kişand heq û mafê ajalan.
Mehmet Akar
Hestên hemû ajalan hene. Ew şa dibin. Xemgin dibin. Ditirsin. Dileyizin. Hez dikin. Didexisin. Dicemidin. Janê hîs dikin. Îro di medya sosyal de ku wek mûcîzeyan bi me dixuyên, bi me dide fehmkirin ku ew zindî û xwedi hestin.
Mirişka ku çêlikên xwe dixe li bin baskên xwe, ku wan ji baranê biparêze. Werd eka ku xwarinê dide masiya, meymûna ku sêva xwe bi kusi re parva- dike, se/kûçik, hewl dide ku avê bigihêjîne masiyê bermirinê. Hirçê ku qirikê ji xeniqîna avê xilas dike, makepisikên ku têjikên xwe hembêz û maç dikin û gelekên din.
Nivîskar: Neşe Mesutoğlu Cigirê Komeleya Ajalên Kuçe û Hawirdorê Werger: Mihemed Baqi Ronahî