Cicero büyük bir hukukçu olarak bilinir. Ancak, kuramsal hukukçuluğa burun kıvıran bir avukattır. Cicero büyük bir filozof olarak da bilinir. Oysa kendi özgün öğretisini kurmayan ama kendi zamanının felsefe okullarının söylemlerini çok iyi anlayan ve anladığından daha da iyi kullanmasını bilen bir düşünürdür. Cicero’nun büyük bir devlet adamı olduğu yazılır. Oysa ekonomiyi altyapı, devleti üstyapı kabul eden modern siyaset felsefesi eserlerinde tam bir halk düşmanı olarak resmedilmektedir. Dolayısıyla bu kadar ünlü, bu kadar çok eseri günümüze kadar gelmiş bir tarihi figürün, hakkında ne kadar çok yazılıp çizilmiş olursa olsun hala aydınlatılmaya muhtaç yönleri olduğu kesindir.
Bu eser, Cicero’nun hakkını Cicero’ya verirken Caesar’ın hakkını da Caesar’a vermek için kaleme alınmıştır. Cicero bu çalışmada, bir hukukçu gözünden pozitif hukukçuluk-doğal hukukçuluk tartışması, cumhuriyetçilik-monarşizm tartışması ve son olarak sınıflar arası mücadelede sosyal adalet tartışması bakımından ele alınacaktır. Cicero’nun etikten şiire ele alınabilecek daha pek çok yönü olsa da onun kişiliğini ve adalet görüşünü anlamak için bu çalışmada hayatının bu yönleriyle yetinilecektir.