XVIII. yüzyıla kadar yazılı bir metni bulunmayan Çuvaşça, Türk dili olmakla birlikte bazı ses değişmeleri açısından Mançu-Tunguzcayla ortak yol izlemiştir. Sözcük dağarcığının çok büyük bir bölümünü Rusça, Arapça, Farsça, Volga Türk dilleri ve Fin-Ugor dillerinden ödünçlemelerin oluşturduğu Çuvaşça aldığı sözcükler kadar başta Macarca olmak üzere başka dillere çok sayıda ödünç sözcükler de vermiştir.

Çuvaşçanın çok zamanlı ses bilgisi alanında yapılan dağınık denemeleri belli bir bakış açısıyla toparlayıp, değerlendirerek sonuçlandırma, henüz tartışılmakta olan sorunlara çözüm getirmeye çalışma ve ortaya koymanın yanı sıra, hiç üzerinde durulmamış ses bilgisel gelişme ve değişmelerin iç
mantığını da vermeyi amaçlayan bu çalışmanın değerlendirme yönteminin önemli ögelerinden birini de bu ödünç ve gerçek Çuvaşça sözcüklerin ayrılması oluşturmaktadır.