Bu kitabın konusunu Bodrum’da Kesikservi’de yapılan kazılarda açığa çıkartılan Erken TunçÇağı I’e tarihlenen mezarlık alanı oluşturmaktadır. Mezarlık alanında küp mezarlar ve sunuçukurları da açığa çıkartılmıştır. Mezarlardan alınan kemikler üzerinde yapılan C14çalışmaları sonucunda mezarlık MÖ 2788–2621 yılları arasına tarihlendirilmiştir. Mezarbuluntuları üzerinden yapılan karşılaştırmalar ve değerlendirmeler, bölgede elektrum vemeteorid demirin erken bir dönemden itibaren kullanıldığını göstermiştir. Ayrıca ele geçenveriler,madenteknolojisindekaplamatekniğiilelehimyadabitümendenyapılanbirleştirme

tekniğinindeerkenbiraşamadanitibarenuygulandığınıortayakoymuştur.Boncukyapımındakullanılan elektrum ve kırmızı renk akik ise, bölgenin uzak mesafelerle denizaşırıbağlantılarının kanıtlarıdır. Bir mezarda ele geçen Melos obsidyeninden yapılmış dilgi, KikladAdaları’yla kurulan ilişkiler sonucunda bölgenin ölü gömme geleneğine dahil olan biruygulamanın kanıtını oluşturur. Küp mezarları yakınında yer alan sunu çukurları ise,Karataş–Semayük ve Laodikeia–Kandilkırı örnekleri ile birlikte, mezarlık – sunu çukurugeleneğinin Güneybatı Anadolu’ya özgü olduğunu göstermektedir. Kesikservi’deki sunuçukurlarında tespit edilen hayvan kemikleri içinde yer alan köpeklere ait kalıntılarsıradışılığıyla önem arz etmekte ve bölgede farklı ritüel uygulamaların olduğunudüşündürmektedir.Kesikserviküpmezarlarıvesunuçukurları,ErkenTunçÇağıI’den

itibarenbölgedekiinançsistemineaituygulamalaryanındagelişmişbirmadenteknolojisineve uzak mesafelerle denizaşırı bağlantıları olan bir toplumun olduğunun tespit edilmesibakımındanönemlidir.