Fransız Edebiyatının Gizemli Ustası Maurice Blanchot’dan Beklemek ve Unutmak Üzerine Bir Başyapıt

Unutuş, bekleyiş. Bir araya getiren, dağıtan bekleyiş; dağıtan, bir araya getiren unutuş. ``Beni unutacak mısınız?`` - ``Evet, sizi unutacağım.`` - ``Beni unuttuğunuzdan nasıl bu kadar emin olacaksınız?`` - ``Başka bir kadını hatırladığımda emin olacağım.`` - ``Fakat hatırlayacağınız yine ben olacağım; daha fazlasına ihtiyacım var.`` - ``Kendimi artık hatırlamadığımda daha fazlasına sahip olacaksınız.`` - ``Birlikte unutulmak. O halde bizi kim unutacak? Unutuşta kim bizden emin olacak? – “Başkaları, başka herkes!`` – `` Fakat onları hesaba katamayız. Başkaları tarafından unutulmak hiç umurumda değil. Ben sizin tarafınızdan, sadece sizin tarafınızdan unutulmak istiyorum.``

Tüm konuştuklarım arasında sadece onunla konuştum, ve eğer diğerleriyle konuştuysam sadece onun yüzünden ya da onunla ilişkili olarak ya da onu unutuşum dâhilinde konuştum

* ``Daha uzun bir yol var.`` - ``Fakat bizi uzağa götürmek için değil.`` -

``Bizi en yakına taşıyacak bir yol.` - ``Yakın olan her şeyin her uzaklıktan daha uzak olduğu vakit.``