1923-1938 dönemindeki dış politika, Mustafa Kemal Atatürk’ün saptadığı ve çoğu kez bizzat uyguladığı bir dış politikaydı. Batılı devletler tarafından “Hasta Adam” olarak nitelendirilen Osmanlı Devleti’nin dış politikası ve diplomasisi tarihe karışmış ve onun yerini Atatürk’ün önderliğinde, Türkiye Cumhuriyeti Devleti’nin “yurtta sulh, cihanda sulh” ilkesine dayanan barışçı dış politikası ve diplomasisi almıştı. Atatürk’ün akılcı ve gerçekçi yaklaşımı sayesinde Türkiye Cumhuriyeti uluslararası toplulukta saygın yerini almaktaydı.

Cumhuriyet’in ilk büyükelçileri yine bizzat Atatürk tarafından seçilmişti. Bu diplomatlar, Atatürk’ün ortaya koyduğu dış politika ilkelerini yürekten benimsemiş, kendilerini diğer devletlerin diplomatlarıyla eşit statüde gören, onlara asla boyun eğmeyecek kişilerdi.

Atatürk dönemi dış politikasının bundan böyle Türkiye’yi yönetecek olan kadrolara örnek oluşturması ümidiyle...