Anton Pavloviç’e piyeslerinin başarısını zehir eden bir şey varsa o da seyircilerin coşkulu çağrısına dayanamayıp sahneye çıkmak zorunda kalmasıydı. Bu yüzden ansızın ortadan yok oluyor, sahneye çıkmasını isteyen alkışlar kesilmek bilmeyince birimiz kalkıp yazarın tiyatrodan ayrıldığını söylüyorduk. Anton Pavloviç çoğu zaman canı öyle istediği için kulise, bizim yanımıza geliyor; soyunma odalarını sırayla gezerek coşkularıyla heyecanlarıyla, başarılarıyla, başarısızlıklarıyla, yaşamı daha derinden duymaya yardım eden sevinçleriyle, öfkeleriyle perde arkasının zevkini çıkarıyordu.

–KONSTANTİN SERGEYEVİÇ STANİSLAVSKİ

Ele aldığı önemsiz bir şeyde bile çok uzakları, çok çok derinleri görebiliyordu. Küçük bir merceğin koskoca bir dünyayı göstermesi gibi Çehov da küçük bir olayla koca bir yaşam parçasını gözler önüne sermeyi başarıyordu.

–TATYANA LVOVNA SÇEPKİNA-KUPERNİK