Cümleye temel anlamını kazandıran, nahiv ögeleri arasındaki gramatik ilişki ve gramatik görevler için seçilen sözcüklerdir. Bu durum, sözcüklerin sarfî yapısını dikkate alarak yerinde kullanımını ve sözcüklerin cümledeki dizilişi olarak gerçekleşir. Arapçanın dışında diğer dillerde bulunmayan i‘râb, kelimelerin cümledeki görevlerine işaret eden lafzî bir karine olarak kabul edilir. İ‘rab harekesinden ibaret olmayan nahiv anlamı, cümle kurgusuna eşlik eden her türlü dil içi yapıları kapsamaktadır. Dilde temel cümle yapıları ve ona bağlı yan unsurlar vardır. Temel yapı anlaşılmadan diğer unsurların anlaşılması mümkün değildir. Nahiv kaynakları, Arapça cümle yapısını ele alırken umde ve fudla kavramları üzerinde durur. Nahiv ve belâgat bilginleri müsned ve müsned ileyhi umde olarak isimlendirirken temel ögelerin dışındaki ögelere mütemmim, tekmile ve kayd gibi isimler vermişlerdir. Tamamlayıcı ögeler, metin dokusunu oluşturan, bağdaşıklık yönünden metne katkısı olan ögelerdir.