Ön teker nereye giderse,
 Arka teker de oraya gider
Duvar saatinin akıp giden saniye kolunun hızı, beni korkutur göz göze geldiğimde. Bu kadar kısa yaşantıya neler sığdırabiliyoruz; gerçek ihtiyaçlarımız yaptıklarımızın arasında mı? Bilmiyorum. Giderken yanımızda götüreceğimiz nelerdir, tam olarak farkında mıyım? Bilmiyorum.
Alagaş Hatun, hayatını sürdürürken anlattıkları kendi penceresinden gördükleriydi; bu roman Alagaş Hatun’la aynı zamanın içinde olan Zühre’nin penceresinden yansıyanlar; yani sıradan bir hayat.  “İnsan, ne yaşarsa dilinin belasıdır,” derler. Kelimelerin gücü vardır, İstanbul, mevsimsiz şehirdir ve bütün dualar er geç; tam vaktinde kabul olunur. Çoğu kişinin yaşamı böyledir; Zühre’nin yaşantısı bu duruma küçük bir örnek. Yaptığı duaları, söylediği sözleri, zaman içinde bir bir karşısına çıkar. Ve Allah onu kötü insanlardan korur; farkında olmadığı durumların hayrına çıkması adeta mucizedir.
 Severek okumanızı, yaşantınızdan yansımalar görmenizi diliyoruz.