Çocuklar, dünyanın ve uygarlıkların sonraki sahipleridir. Mutluluk, bir çocuk için yaşamsal bir gerekliliktir. Ailelere düşen en önemli görevlerden biri, çocuğu mutlu etmektir. Mutlu çocuk sağlıklıdır, gelişir ve üretir. Onlar, mutlu olmalıdır ve mutlu çocuğa toplumun gereksinimi vardır.

Kimi zaman çocuklar kapalı bir kutudur. Zaman zamansa evin içinde ancak ulaşılamaz bir yerdedir. Hatta çoğunlukla çocuklar zor olarak betimlenir ya da bu şekilde görülür. Oysa zorluklar aşılabilir. Önemli olan, doğru bir eğitim ile çocuğun mutluluğudur. Her çocuğun mutlu olmaya hakkı da vardır.

Çocuğunu seven ve düşünen her anne baba, onun kendine güven duyan bir birey olmasını ister. Kendine güvenin başarı üzerindeki etkisi tartışılmaz, başarıyı devamlı kılmak ve kendimizle barışık olmak ancak ” öz saygı" ile mümkündür.

"Çocuklarınız çözüm bekleyen sorunlar mı, sevgiye susamış bireyler mi? Sizi rahatsız eden şeyi şimdi bir kez daha değerlendirin. Onlar için, tasadan ve beklentilerden uzak, sevgi ve desteğinizden güç alarak yollarını bulabilecekleri, huzurlu bir ortam oluşturabilir misiniz?"

Başarısız çocuk yoktur, önüne aşamayacağı hedefler konarak başarısız duruma düşürülmüş çocuk vardır. Sorumsuz çocuk yoktur, sorumlulukları elinden alınmış çocuklar vardır. Zor çocuk yoktur, kötü eğitilmiş mutsuz çocuk vardır.