Yeni kurulan Türkiye, Osmanlı direnişi sayesindesömürge toprağı olmaktan kurtuldu ama zihinlerimiz içinaynısını söylemek güç. Kültürümüz, geleneklerimiz, edebiyatımız ve tarihimiz hepsi sömürge boyunduruğu altında ezilmeyemecbur kaldı. Şanlı tarihimiz utanç abidesine dönüştü genç vepuslu zihinlerde.

Acaba bazıları neden öğrenmemizi istemedi gerçekleri? Neden Sultan Abdülaziz`in ünlü Alman Besteci Wagner`a operabinası yapması için ve 2. Abdülhamid`in Pasteur’e buluşunu geliştirmesi için para gönderdiğini yazmadı ders kitaplarımız? Yoksa bu kaygı, şanlı tarihimizin köklerinin ucunun nereleregittiğini görüp yeni bir dirilişe imza atarız korkusundan mı kaynaklanıyordu?

Birinci Cihan Harbi yıllarında Türkiye`ye gelen Georges Schreiner, Sultan Reşad`la konuştuğu vakit Sultan Reşad`ındediği gibi:

Osmanlı ruhu henüz ölmedi... Osmanlı milleti tekrar ayağa kalkacak(...) Bunların her biri bizim için keşfedilecek kapılardır... Sömürge mantıklı hapishanelerden kurtulmamız içinbize sunulan ipuçlarıdır...

Sıkışmış kilitleri açan anahtarlardır... O halde yavaş yavaş o anahtarları ait oldukları kilitleretakma ve tozlu geçmişi açma vakti geldi ve geçiyor bile...