Birini öldürmek üzere alınan bıçağı, gazeteye sararken aslında kendi çıplak gerçeğini sarıyordu. ...

Ogün bugündür dağlardayım. Geçen ay onbeşine girdim. Doğum günü hediyem, yoldaşımdan aldığım bir kır çiçeği idi. Hayalimde canlanan yarimin ölümü. Hayır! Hayır! Şu an Kasrik Boğazı`nda pusuya yaştmış ya da eğitim devresinde... Ali Boğazı bir domuzun ağzı! Ne pusular attık buradaki geyiklere.....

Tujik`den "duacıyım" diye bir ses duydum gibi oluyorum. Bu haykırış Ali Şer`ın mezarına kadar ulaşıyor.

"Zinacı" celladın da yardımıyla ipi kendi elleriyle boynuna geçirdi.

Meydanda bir ses yükseldi sonra:

Hatalı infaz! Tekrar mahkemeye çıkmalı 1 Ölüyü mahkemeye çıkarın ! Mahkemeye çıkarın onu!... Mahkemeye !... Mahkemeye!...

İntikam, Yarlar Karlı... Yar(a)lıyım, " Zinacı" Cano Köyünden Enstanteneeler, Oynama Davayı Kaybederiz Yoluna, Çorba, Kilise Malı, Kurşun ve Adresi ve Kürt Hüseyin öykülerinde Edip Polat` ın destansı tarzdaki : toplumu, bireyi, Türkiye ` nin etnik yapısındaki dinmeyen yarayı ve Sosyolojisini duru bir dil, basitleştirilmiş insan ilişkileri, zengin kurgusunda her kesin kendi kesitini bulacağı ve yeni reel kurgulara yöneltçeceği kesin...