Zihgir, parmağı yaralanmaktan koruyup, rahat nişan alma imkânı sağlayan bir yüzük çeşididir. Tarihte Peygamberimiz , Hazreti Ali `ye kirişin parmağa değdiği yere yani baş parmağına bir yüzük takmasını söyler. İşte zihgir ustaları bundan sonra yetişmeye başlar. Osmanlı Devleti`nde de değerli bir meslek olan zihgir sanatı, Müslüman Türk okçuları (kemankeş) ve okçu ustalarının dünyada bir numara olmasını sağlar. Atın üstünde hızla giden bir Osmanlı askerinin oku, zihgir ile tutulduğunda hareket etmez, hedefine ulaşır. Bu yüzük kemankeşin vücudunun bir parçası gibidir. Parmağından hiç çıkarmaz. Böylece her an gazaya hazırdır. Zihgir yüzüğü tahtadan, metalden, fildişinden, boynuzdan yapılırdı. Kimi zaman üzerlerine değerli taşlar işlenirdi. Osmanlı Padişahları, hem kendilerinin el emeği ile yaptığı ve kullandığı, hem de halkın meslek olarak icra ettiği bu sünnete en güzel şekilde sahip çıkmış ve geliştirmiştir. Bunun için bedestenler açmıştır. Haydi hep birlikte, Zihgirci Osman Efendi`nin hikâyesini okuyalım.