-Acıyor mu?
-Acıyı kemikten ziyade yaralı yerde hissediyo- rum.
-Güzel! O zaman başlayalım, dedi Yalçın’a işaret ederek.

Kesim başladığında tel testerenin hareketleri daha hızlı ve bilinçliydi. Elleri ilk kemikten itibaren alışmış gibiydi. Doktor Meral’in elleri doktordan çok bir marangozun ellerine benziyorlardı. Önceki kesimden daha kolay oldu ama Barış derin bir “of” çekti. Gözlerini karşı dağın sırtlarına dikti.
Ameliyat tamamlandığında Doktor Meral, operasyonun başarıyla sonuçlanmış olmasına sevindi. Ayağı tentürdiyotla temizledi, ince bir merhem sürdü ve kalınca sargı bezleriyle sardı. Bir sonraki hasta Latif’ti. Ona Yusuf ve Kenan eşlik etti. Üç hastanın ayaklarında kırık birkaç küçücük çürümüş kemik parçası vardı ve bu parçalar kerpetenle çekilerek çıkartıldı.

Öğlen oldu artık. İki dağ arasından akan kar sularının köpürüp coşarak vadide ilerlemesi görülmeye değerdi. Güneş yaralıları mest ediyor, gövde- lerine nergis kokulu ışınlarını yayıyordu ve sararmış gövdeleri gübre kokulu mezarlık yerine Monetin tablolarını kıskandıracak bir maviliğin hakimiyeti altındaydı.