..Coğrafya kaderi olmamalıydı çocukların. Çok ücra ve imkansızlıklarla dolu bir bölgede doğmuş ve yaşıyor olmaları yeterince eşitsizlik sağlıyordu diğer akranlarıyla aralarında zaten; mümkün mertebe aradaki bu eşitsizliği kaldırarak fırsat eşitliği sağlamaya çalışmaktı amaç.
    Devlet bunun için göndermişti kendisini buraya.. Babası, idolü burhan Hoca’dan böyle görmüş, böyle yetişmişti…
“…Öğrenilmiş çaresizlik diye bir şey okumuştu Kenan öğretmenin verdiği kitapların birinde Zeliha. Kocaman bir öküzü sürekli bir zincire bağlı tutuyorlar, bir gün o zincir yerdeki kazığa bağlı olmasa bile öküz asla ayrılmıyordu kazığın çevresinden.
Çaresizce rıza gösteriyordu, kabulleniyordu esareti. Oysa istese ve cesaret etse belki de o kazığı yerinden on kez çıkartacak güce sahipti. İşte aklını kullanmayan, düşünmeden, sorgulamadan itaat eden insanlar da, bu öğrenilmiş çaresizliğin içinde buluyorlardı kendilerini farkında olmadan…”