“Yaşanılan hayal, hayatın bir kısmıdır. Efsaneler ise çıkış yolu. Hayallerinden kaç, kurtul.”
Savaş devam ediyordu. Diyarda tehlike çanları çalmış, sırlar çözülmüş, ruhtan kopan çığlıklar ormandaki kurtlara ait olmuştu. Efendi`nin Diyarı büyük tehlike altındayken, düşmanların çoğalması ile ruhların yaşamları kısalıyordu. Savaşmaları gereken düşmanlar karşısında büyük efsane saklıydı. Efsane Kolan’dı. Toprak için savaşan ruhun cezasıydı.
Anaida`nın kaderi en başından beri belirlenerek Diyar`ı kurtarmak olmuşken kader, kedere boyun eğecek miydi?
Lanetli için her şey bilinmezliğe doğru sürüklenmiş, ortaya çıkan sırlar yavaşça her şeyin sonunu getirmeye başlamıştı. En büyük sır o sondaydı. Peki her şeyin sonunu getirecek sırrın gücü kime aitti? Yeni düşmanlara mı? Yoksa sırrı çözülmeyen efsaneye mi?
“Kolan seninle.
Kolan bizimle.
Kolan işgalde.
Kolan ölümcül ve şifacı.”