Zarokên li ber Tevna Mehfûrê qiseta zarokên xebatkar e. Ew zarokên ji ber feqîrî û neçariyê di temenên xwe yên biçûk de ji mil û qeweta xwe girantir bar hildigirin. Zarokên ku divê li gund û kolanan, li dibistanê, li deşt û beyaran dest bidin hev bilîzin, bikenin, bigirîn, şer bikin û jiyanê bi hev re bijîn û fêr bibin, ne ku di bin hukmê mezinan de biheciqin û xeyalên wan bi ro de biçin.
Hûn dê di vê kitêbê de qiseta Nimiko û Sefero bixwînin, ka çawa di bin îhtirasa mezinan û êtîmî û hejariyê de xeyal dikin û dijîn. Lê derdê Nimiko gûzên çargurçik û daxwaza Sefero jî cotek ji wan pêlavên çilwilî yên bajaran in.
Hûn dê di vê kitêbê de qiseta Rizo bixwînin, ku hêj di zikê dêya xwe de ye tê îcarekirin. Lê derdê Rizo tenê têrxwarin e.
Hûn dê qiseta Esedo û Xecîceyê bixwînin ku ew şelûşeht bûne li kargehên xalîçerêsiyê. Derd û fikara Xecîceya xwarovîçî ew e ku bi selametî zaroka xwe bîne dinê.
Her du qisetên Hûşengê Moradiyê Kirmanî, daweşandina gurzekî ye li giregir û hukumdarên dimeşin li ser xalîçeyên sor û hişyariyek e ji bo Nimiko, Sefero, Rizo, Esedo û Xecîceyên hemû dinyayê, û nexasim -ku em bizanin- ji bo yên Kurdistanê.