Bir pazarda gezmek gibi bu hayat. Tezgâhlarda arıyorsun ne aradığını bilmeden. Birisi acı satıyor almak isteyene, birisi mutluluk. Az ilerde *Kahır ve keder var!* diye bağırıyor bir satıcı. Yaşlı bir teyze önündeki tezgâhta yaşadığı tecrübeyi satmaya çalışıyor. İlerideki satıcı *Taze duygular var abla,* diye sesleniyor. Oradan bir satıcı, önündeki kalabalığa *Birikmiş aşkların en güzelleri var!* diye tezgâhın üstüne çıkmış bağırıyor.

Hepsinin yüzleri ne sattığını belli ediyor.

Biraz daha gezerken, kıyıda köşede sessiz duran adama *Sen ne satıyordun?* diye sorulduğunda *Ben hayatın boşluğunu satıyorum,* diyor.

Hepimiz bu hayatta istediğimizi, pazardan alır gibi alıyoruz. Yaşamak istediğimiz pazarda satılık, sadece bedelini verip almamız yetiyor.