Bütün çırpınışlarımın,

Uğraşlarımın sonunda bana gitmek kaldı, kabul.

Nereye ve niçin gideceğim hakkında hiçbir fikrim yok.

Ne mecalim var gitmeye,

Ne de kalıp yolunu gözlemeye…

Bakışlarının soğukluğuna alındı gözlerim,

Sanki daha önce başka bir zamanda,

Başka bir dünyada yaşamıştım seni sevgilim.

Çünkü hiç yabancı gelmiyordu gözlerin.

Yanacağımı bile bile kapına gelmiştim...

Seni severken öğrendim yaşarken ölmeyi,

Bir kelebeğin yarınlar için heves etmesi gibi.

Yeterince anlamsız, ziyadesiyle umut vericiydin…