Mehmet Can Çelikkol
Bir haber alıyor başkomiser.
Yine ormanda, yine bir kadın yine ölüm sessizliği...​
Bütün bir ülke kulaklarını tıkamış çığlıklarla.
Dudaklar kör, kalpler sağır...​
Bir çift el dokunuyor tenin soğukluğuna.
Yelkovan zamanı şaşırıyor.
Ve tüyler ürperten bir aşk başlıyor
dünün yeniden yaşanmasında...​
Zamanın Ötesinde, her gün duyulan bir acıyı
hiç duyulmamış bir dille anlatıyor.
Hem yeni, hem gergin...
​
Hikâye de yara gibi.
İnce, derin, keskin...