“Duygularıyla başa çıkmakta zorlanan bir ruh ile son derece işlek bir zihni tek bir bedende buluşturan Elif Doğanay, hislerini ve kurmacalarını tekrar tekrar çarpıştırıp , hiçbiri lehine zafer kazanamayan bir yazarın, sorular sorup yanıtla(ya)mayan bir metni üretişini adım adım serimliyor.”

Yalın Alpay

Sayfalarca yazayım ki her özlediğinde beni okuyabil. Elimi her tutmak istediğinde dokunacak bir sayfan olsun. Tenimin kokusunu duymak istediğinde eski kitap kokularında bul beni. Benimle konuşabilmen için durayım orada öylece saatlerce, günlerce, yüzyıllarca. Cevaplar arayıp dur bende, sayfalarımı kurcaladıkça sadece daha çok sorular bul. Sırtında taşı beni. Hiç açıp okumayacak olsan da hep yanında hisset. Kalbinde taşırken beni, bir bakmışsın sen benim içimdesin. İçimde taşıdığım sözlere dönüşmüşsün.

Elif’e zamanı geçerken rehberlik etmesi için bir not…