İslâmcılık açısından bakıldığında 20. Yüzyıl, pek çok gelişmeyi, düşünceyi ve kopuşu içinde barındıran bir dönem. Ümit Aktaş, Yüzyıl ve Gelecek kitabında, İslâmcılığın doğuş yıllarından başlayarak geçip gittiğimiz 20. Yüzyıl’a, oradan da geleceğe uzanmaya çalışıyor. Siyasi arayışlardan yöntem tartışmalarına, öncü isimlerden ve fikirlerden yararlanarak ilerliyor. Kimi zaman geçen yüzyılda belli kavramların nasıl algılandığını sorguluyor, kimi zaman da siyasal arayışların doğurduğu sıkıntıları didikliyor. Zira ona göre her şeyden önce 20. Yüzyılın anlaşılması kadar sorgulanması ve eleştirilmesi de elzemdir. Şayet olumlu bir başlangıç veya çıkış yolu bulunacaksa, bu eleştirel pozisyon ya da bir aşma çabası, bunun *olmazsa olmaz* koşuludur.

Cemalettin Afganî, Muhammed Abduh, Muhammed İkbal, Mehmet Akif, Said Nursi, Seyyid Kutup, Mevdudi, Necmeddin Erbakan, Ayetullah Humeyni, Ali Şeriati, Aliya İzzetbegoviç, Muhammed Esed, İsmet Özel vb. isimler düşünceleri ve eserleriyle yüzyıl sorgulamasının altyapısını oluşturuyor. Böylece, 20. Yüzyılda teşekkül etmiş olan değerler dizgesinin, bir ölçüde de olsa eleştirisi yapılarak bu paradigmanın nasıl aşılması gerektiğine dair mütevazı da olsa bir çaba ortaya konuluyor. Dileğimiz bu tür çabaların artması ve 20. Yüzyıl sonrasına, dahası yeni bir başlangıca dair umutların ve tahayyüllerin belirginleşmesidir.