Pırıltısızdı acı duman,

ve çıtırdayan dallar kükreyen alev topu gibi

sarmıştı Ulucanlar’ı

ANKARA’nın ayazında

“Uzakta aramayın beni Ana

Nazi kampı burada!”

Ölü canlar kuşatmış başkenti

sabahın sıfır üçünde.

Acı çığlıklar içinde

Eylül ayının yirmi altısında

on yürek, tek beden sarındılar

kızılyıldızlı bayrağa

Gün ışığının ağırlığı altında

emsalsiz ve

Önder’diler On’lar

ULUCANLARDA

mevsimlerden habersiz

kireç kuyusunda yaktılar “bizi”