Şiir duygudur, aşktır, yürektir. Bazen ürkek mi ürkek bir kız çocuğu, bazense hayta bir oğlan çocuğu. O yüzden de ne sipariş verilerek ne de görev icabı yazılamaz. Öylesine kendiliğinden akar gider duygular. Kimi zaman kelimeler satırlarda saklambaç oynar, kimi zaman kahkahalarla dans eder, kimi zamansa oluk oluk akan çağlayanlara dönüşür. İşte tam da bu yüzden, ilham perisi geldiğinde ne gece yarısını dinler, ne gözlerden akan uykuyu, ne de yoğun bir telaşı. Dökülüverirler yürekten. Kaleminizse o hislere tercüman olur. Sonra ardı arkası kesilmeyen duygu
seline dönüşüverirler. Satırlarla buluşunca can bulurlar. Ya sonra mı? Her bir yüreğe dokunabilmek için kanat takıp havalanırlar, uçarlar özgürce. Zaman gelir ağlayan bir gönülle dertlenirler, zaman gelir şen kahkahaların tınısıyla tatlı mı tatlı sohbetlere karışırlar. Bitmek tükenmek nedir bilmez duygular, yüreklerde uçuşan kelebeklere dönüşür ve sonsuza dek yaşarlar doyasıya.