Yozgat’ı Dinliyorum
Uzadı güneşin ışığı. Dört bir yanı kolaçan etti… Sonra alıp başını gitti… TV’de
Akşama doğru programı… Biri Orhan Veli’nin *İstanbul’u Dinliyorum Gözlerim
Kapalı* şiirini okudu. Boğazdan görüntüler verdi. Ben de daha sonra divana
uzandım. Yozgat’ı dinledim, gözlerim kapalı…
Yozgat’ı Dinliyorum
Yozgat’ı dinliyorum gözlerim kapalı
Geyik tepesinden bir güneş,
Selâmlıyor büyük sabahı,
Güleç vuruyor,
Tuzlayanın, şeker pınarın,
Çatak mahallesinin evlerine. . .
Cam ısınıyor,
Sobaları yanmayanlara,
Ateşleri tütmeyen evlere, odalara,
— Merhaba diyor. . .
Ne bir kilim ne bir halı
Yozgat’ı dinliyorum, gözlerim kapalı. . .
İştahsız motor sesleri doluyor kulağıma,
İsteksiz saat kulesinin vuruşu…
Parkta kesilmiş kavakların,
Gazeli kalmamış dalı,
Yozgat’ı dinliyorum gözlerim kapalı.
Oturuyorum Çamlığın tam ortasına,
Çam gövdeleri hışır geriniyor,
Sabahın ilk yeli geçiyor üstlerinden,
Yaprakları gövdeye *Merhaba* diyor,
Çamlık tepesinde bir karaçalı,
Yozgat’ı dinliyorum, gözlerim kapalı,
Mavi yutuyor boşlukta alı
Yozgat’ı dinliyorum gözlerim kapalı
İştahsız gıcırtılar geliyor dükkân kapılarından
Biri, birine yalandan *Merhaba* diyor,
Sonra *Selâmünaleyküm* dolaşıyor kahve masalarına,
Düşünce umudu yiyor.
Bugün günlerden Salı,
Bir sitil yoğurt alıyorum
Ve Yozgat’ı dinliyorum Gözlerim kapalı…
Abbas Sayar