Yozgatlı Müderris İhsan Efendi (1902-1961), eğitimini tamamladığı Kahire’de 35 yıldan fazla yaşamıştır. Bu sürede Osmanlı kültürü ve Türk edebiyatındaki yetkinliği sayesinde Türk kültürünün tanıtılması ve sevdirilmesinde önemli hizmetler ifa etmiştir. Bu arada Kahire’de çok sayıda genç insanın, aydın şahsiyetli din âlimi olarak yetişmesine vesile olmuştur. Öğrencileri aracılığıyla Türkiye’de din anlayışına ve dinî ilimlere yön vermiş; ilmî yetkinliği ve vakur şahsiyetiyle İslam dünyasının sevgi ve takdirini kazanarak 20. yüzyılın büyük âlimleri arasına girmiştir.

Burada anlatılan, kendisine *Eğer sen olmasaydın bu gurbet ellerinde ne yapardım!* diyen dostu Mehmet Akif Ersoy’un, Rahmetle anılmak, ebediyyet budur amma; Sessiz yaşadım, kim beni, nerden bilecektir?

mısralarını şahsında somutlaştırmış bir abidenin hikâyesidir. Yozgatlı İhsan Efendi, herkes tarafından tanınmak isteyen birinin değil, kendisinden bahsedilmesini sevmeyen nadir bir insanın keşfedilmesine imkân sunuyor.

Diğer yandan bu kitap, Cumhuriyet sonrası Mehmet Akif Ersoy’dan yazması istenen Kur’ân meâliyle ilgili önemli bir keşfi de içeriyor. İhsan Efendi’nin evrakı arasında bulunan ve burada bir kısmına yer verilen defter, meâl hakkında bugüne kadar süregelen tartışmalara son noktayı koyuyor.