Türk akademisinde yöntem inşasına odaklanan bu çalışma fenomenoloji felsefesine dayanarak yöntemin sosyolojik çalışmalarda `ihmal edildiğini`, akademide `yöntemsizlik üzerine uzlaşı`nın olduğunu bilimsel bir zeminde tartışmaktadır. Çalışma `yöntem sosyolojisi`nin inşasına girişmiş olup bir akademisyenin niteliklerine, danışmanların yetersizliklerine ve akademik araştırmalarda yöntemin ihmalinin doğurduğu `gerçeklikten uzaklaşmaya` dikkatimizi çekmiştir. Ayrıca örneklemi aracılığıyla sosyolojik çalışmalarda güvenirlik problemlerinin bulunduğunu ortaya koymuştur. Bu çaba Türk akademisinde pek alışık olunmayan bir teori önerisiyle taçlandırılmıştır. Böylece çalışmanın Türk sosyal bilimlerinde eleştirinin yeniden harlanmasını sağlayacağı öngörülebilir. Yöntem eleştirisiyle yeni araştırmalarda araştırmacıların daha öz verili, ölçülü ve bilgelik yolundaki hakikat arayışlarında daha dikkatli olmaları yönünde bir çağrı olarak bu çalışma okunabilir.