Bazen bir hattatın kamışında can bulur. Bazen bir ressamın fırçasında. Bazen de bir şairin dizelerinde. Ortaya çıkan şey yeni doğmuş bir bebeğin avucundaki pamukçuk kadar taze, kar altından çıkan bir kardelen kadar diri, bir yoksulun ve bir hastanın tanrıya duası kadar saftır.

Şiir insanoğlunun kirlenmemiş yanıdır. Çünkü menbaı kalbidir. Kalp beytullahtır derler. Oradan kir sâdır olmaması iktiza eder.